Virgül’ün mirasçısı | “Büyüdük, sorumluluklarımız arttı…”

| Yağmur Avcı

Der Virgül’ün, kurucusu ve yayın yönetmeni Adem Hoca’nın sağlık durumu nedeniyle gazeteye dair “mirasçısını” aradığı yönünde bir açıklama yayımlamasının ardından, birçok kişi bu çağrıyı düşünmeye başladı. Bunlardan biri de uzun yıllardır hem okuyucu hem katkı sunan olarak gazetenin yanında duran Yağmur Avcı idi. Avcı, bu açıklamanın ardından sadece görev değil, aynı zamanda duygusal bir yükümlülük hissettiğini belirterek bir yazı kaleme aldı.

Aşağıdaki yazı, bir gazetenin değil; bir insanın, bir sevdanın, bir ömrün ne ifade ettiğini anlatan içten bir mektup… Aynı zamanda, bir neslin tanıklığını, yükünü ve sessizce büyüttüğü sevgisini barındırıyor.

Çocuğum Sare’nin üstüne fazla düşmüşüm; Zeynep’i ihmal etmişim.
Otizmi kafasını çok karıştırdı.
Evdeki rutinlerini kaybetti. İlgili annesi kayboldu. Normal.
Her şeyi bir kenara bırakıp, sınıfta kalmaması için son üç aydır tüm ilgimi Zeyno’ya çevirdim.

Terapiler, dersler, anne-kız günleri derken geçti zaman…

Kendimi unuttum.
İnanır mısın, artık banyo yapmak bile bir lüks oldu. Kısa bir tatil gibi…
Ama ne yalan söyleyeyim: Özgürlüğümü özlüyorum.
Hayatta hiçbir şeyi, özgürlüğüm kadar özlemiyorum.
Ey özgürlük…

Sana gelince…

Aklımın her zaman bir ucundasın.
Yetişemiyorum.
Sen aklıma geldiğinde, içim içimi yiyor.
Ne yapıyorsun? Ne yiyorsun, ne içiyorsun?
Ne oldu yine, neden birkaç gündür Virgül sessiz?

Korkuyorum yorum yapmaya.
Hani bir faydam olamayacaksa,
Boş boş laf olsun diye sana “Nasılsın?” demek… çok ağır geliyor.

Çok uzaktasın maalesef…
Çıkış yolu bulamıyorum.
Karenzim bitsin, Viyana’da iş bulmayı düşünüyorum.
Bir ayağım Viyana’da olsun istiyorum.
Çünkü böyle olmuyor.
Bir çorba bile yapıp getiremiyorum sana; uzaktasın.

Perşembe gününden beri düşünüyorum. Düşünüyoruz Yusuf’la.

Bak, şöyle bir gerçek var ki:
Virgül’ü kim alırsa alsın, kalitesi düşer.
Çünkü “Adem Hoca farkı” denen bir şey var.

Senin yerini öyle okumakla, iki haber kovalamakla kimse alamaz.
Olmaz.
İlk okuduğum kitabı sen verdin bana.
İlk örgütsel sorumluluğumun güveni oldun.
Babamın can arkadaşı, benimse ikinci babam oldun.

Sen benim canım, amcamsın…
Hep senin gibi felsefeye yönelmek, iki dudağım arasında kelimeleri dans ettirmek istedim.
Ama Virgül, başka bir sorumluluk.
Başka şartlar getiriyor beraberinde.

Virgül, senin karakterini yansıtan bir gazete…
Virgül sensin. Virgül senin sevdan.

Ey sevda kuşanıp yollara düşen…
Bilesin ki bu yollar dağlar dolanır;
Yâre ulaşmadan düşersen eğer,
Yarına sesinin yankısı kalır.

Ve bil ki, çok büyük yankı yaptı Virgül.

Bırak yankısı kalsın.
Kalitesi kalsın.
Verme kimseye…| DerVirgül