Ardımızda Ne Kalır?

Hayat, “bir varmış bir yokmuş” arasında akıp gidiyor. Bazen öyle savruluyoruz ki, geriye ne bıraktığımızı düşünmeye fırsat bile bulamıyoruz. Ama bir gün geliyor, bir an duruyoruz. Belki çocuklarımızın gözlerinde kendimizi görüyoruz. Belki de bir sessizlik anında içimizden bir ses yükseliyor:
“Ben bu çocuğa sadece hayatı değil, yaşamayı da öğretebildim mi?”

Çünkü biz bir gün bu dünyadan göçüp gideceğiz. Ama çocuklarımız kalacak. Ve biz, onlara bıraktığımız değerler kadar yaşayacağız.

Çocuklarımıza bırakmamız gereken en büyük miras, bir banka hesabı değil; sağlam bir vicdandır. Onlara dürüstlüğü, adaleti, çalışkanlığı ve merhameti öğretebildiysek, belki de hayattaki en büyük başarımız budur.

Her şeyin hızla değiştiği, insanın giderek yalnızlaştığı bu çağda; dürüstlüğün, saygının ve sevgiden beslenen bir kalbin ne kadar kıymetli olduğunu anlatabilmeli, yaşatabilmeliyiz. Çünkü çocuklar en çok söylediklerimizi değil, nasıl yaşadığımızı örnek alıyorlar.

Bir çocuğa, hakkın sadece güçlü olana ait olmadığını öğretmek büyük iştir. Haksızlığa uğrasa da haksızlık etmemesi gerektiğini anlatmak, bir canı incitmeden de başarılı olunabileceğini göstermek…

Sevginin sadece söylenen değil, gösterilen bir şey olduğunu hissettirmek…
Bazen birlikte sessizce oturmak, bazen bir gözyaşını silmek…
İşte asıl eğitim, o anlarda başlıyor.

Çocuklarımıza çok şey anlatmaya çalışıyoruz. Ama çoğu zaman unuttuğumuz bir şey var:
Aslında bizden duymak istedikleri tek şey, “Sen değerlisin” cümlesi.
Değerli olduğunu bilen çocuk, dünyaya da değer katmayı öğreniyor.

Kimi zaman soruyorum kendime:
“Ben çocuğumun vicdanında nasıl bir iz bırakıyorum?”

Bizden geriye fotoğraflar, eşyalar kalmayacak. Ama bir gün çocuklarımız kendi evlatlarına,
“Annem-babam bana böyle öğretti,” diyorsa, işte o zaman bu dünyaya boşuna gelmemişiz demektir.

Gün gelir, biz olmayız… Ama içlerine ektiğimiz değerler bir ömür boyu onlarla kalır.

Ve belki de en içten dileğimiz şudur:
“Umarım bir gün geriye dönüp baktıklarında, içleri ısınır.
Ve bizi hatırladıklarında, yüreklerinde bir gülümseme belirir.”

Sağlıkla kalın efendim.