Bir gün ömrüme gel desem gelir misin? | “Seni ve senin o büyük aşkını çok seviyorum…”

İki farklı film, beni aynı derin düşüncelere sürükledi:

Lefter Küçükandonyadis’in hayatını anlatan filmde geçen; “Bir gün ömrüme gel desem gelir misin? –, sorusu ve “Sadece ömrüne değil, sonrasına da gelirim…” yanıtı.

Bir diğeri ise,  Deniz Gezmiş ve arkadaşlarını anlatan filmde geçen; “Seni ve senin o büyük aşkını çok seviyorum…” haykırışı […]

Bu sözler, yüzeyde romantik bir ifade gibi görünse de aslında zamansız bağlılık, fedakârlık, idealler ve tarihsel sorumlulukla bütünleşmiş bir aşkı simgeliyor. Her iki söz de aşkı sadece bireysel bir duygu olarak değil, tarihsel, ideolojik ve manevi bağlamda anlamlandırıyor.

“Bir gün ömrüme gel desem gelir misin?” sorusu, yüzeyde basit bir romantik davet gibi görünse de derin felsefi, tarihsel ve manevi anlamlar taşır. Karşısındaki kişinin verdiği cevap: “Sadece ömrüne değil, sonrasına da gelirim…” ise insanın zaman, bağlılık, aşk, idealler ve manevi arayışına dair birçok boyutu düşündürür.

İdealist bakış açısına göre bu söz, aşkı ve bağlılığı ruhun sürekliliği ile ilişkilendirir; aşk, fiziksel dünyayı aşan bir ölümsüzlük iddiasına dönüşür. Marksist perspektif ise romantik idealizmi toplumsal ve ekonomik bağlamda değerlendirir. Bireysel duyguların güzelliği kadar, bağlılığın maddi ve tarihsel gerçeklerle sınırlı olduğunu hatırlatır; “sonrasına gelmek” arzusu ancak toplumsal koşulların izin verdiği ölçüde gerçekleşebilir.

Metafizik ve varoluşçu yorumlar, sözün insanın ölümlülüğü ve varoluşsal kaygılarıyla ilişkisini öne çıkarır. İnsan, kendi geçici ömrü karşısında anlamlı bir bağ kurmak ister; ölümün ötesine uzanan bağlılık, varoluşsal bir arayışı temsil eder. Fenomenoloji, sözün öznel deneyim ve bilincin yansımalarını ele alır; ömür ve sonrası, bireysel deneyimin anlamında şekillenir. Romantik felsefe ve estetik ise aşkı, duyguların yüceltilmesi ve ruhun derinliği bağlamında yorumlar; bağ, zamanın ötesine taşan estetik bir deneyim olarak değer kazanır.

Tarihsel ve ideolojik boyut eklediğimizde söz, farklı bir anlam kazanır. Yakın tarihte bir devrimciye âşık olan bir kadının, devrimcinin aşkından vazgeçip gerçek aşkı olan sınıf mücadelesine yönelmesi örneğinde, kadın yine “Seni ve senin o büyük aşkını çok seviyorum…” diyebilir.

Bu söz, romantik sevgi ile ideolojik bağlılık arasındaki gerilimi gösterir. Kadın, bireysel arzularını inkâr etmez; onları daha büyük bir amaç ve mücadele bağlamında dönüştürür. Aşk artık sadece bireysel değil, ideolojik bir bağlılık ve tarihsel sorumluluk hâline gelir.

Mitolojik ve tarihsel perspektifi düşündüğümüzde, Platonik aşk ve Sokrates senaryosu bu temayı derinleştirir: bir kadın Platon’a platonik aşk beslerken, Sokrates’in idam edilmiş olması onu kişisel arzu ile idealler ve ahlaki sorumluluk arasında bir seçim yapmaya zorlar. Aşk burada sadece bireysel bir bağ değil, ahlaki ve entelektüel bağlılığın simgesi hâline gelir; kadın, Platon’a olan sevgisini reddetmez, ama onu felsefi ve ahlaki ideallerle bütünleştirir.

İslami perspektif ise bu sözleri manevi ve ilahi boyutla tamamlar. Aşk, sadece bireysel veya romantik bir bağlılık değil, aynı zamanda yüksek amaçlar ve manevi sorumlulukla bağlantılıdır. Kadın, bireysel arzularını inkâr etmeden, onları daha büyük bir hayırlı amaç ve toplumsal iyilik için yönlendirir. Burada aşk, niyetin ve fedakârlığın bir tezahürü olarak görülür; “sonrası” ifadesi, ahiret ve manevi sürekliliğe de atıf yapar.

Günümüz dünyasında ise bu sözler, fiziksel ve zamansal sınırları aşan bir anlam kazanır. Dijital iletişim, sosyal medya ve kültürel paylaşımlar sayesinde insanlar, “ömrüne ve sonrasına gelme” arzusunu artık sadece romantik değil, sosyal, kültürel, ideolojik ve manevi bir süreklilik arayışı olarak yaşayabiliyor. Bireyler, duygusal ve ideolojik bağlarını, zamansal ve mekânsal sınırlamaların ötesine taşıyarak modern yaşamın olanaklarıyla destekliyorlar.

Sonuç olarak, bu sözler hem felsefenin farklı akımlarında hem tarihsel, ideolojik ve manevi bağlamlarda insanın aşk, bağlılık, zaman ve anlam arayışına dair evrensel bir kesişim noktası olarak okunabilir. Hem bireysel hem toplumsal hem metafizik hem de manevi boyutlarıyla insanın bağ kurma ihtiyacını ve süreklilik arzusunu gözler önüne serer.

Şimdilerde ve yakın gelecekte ise bu arzu, teknolojik, kültürel ve ideolojik araçlarla yeniden biçimlenerek ve zamansız bir bağlılık olarak yaşamaya devam edecek gibi.|© DerVirgül